Bλάσης Κανιάρης, Εις δόξαν, 1993, άποψη εγκατάστασης στην Πλατεία Ομόνοιας στο πλαίσιο της συμμετοχής του ΕΜΣΤ στις εκδηλώσεις του ΥΠΠΟΤ για την Αθήνα, 2011, επιμέλεια: Άννα Καφέτση Ο Ρουπέν Καλφαγιάν γράφει για τη γνωριμία και μακροχρόνια συνεργασία με τον Βλάση Κανιάρη.
«Ο αδερφός μου Αρσέν και εγώ γνωρίσαμε τον Βλάση Κανιάρη τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής του καθώς τύχαινε να είμαστε γείτονες. Βρισκόμασταν συχνά στο ατμοσφαιρικό διαμέρισμα της Φωκυλίδου όπου κατοικούσε με την αρχοντική παιδίατρο, τη γυναίκα του Μαίρη.
Ο Βλάσης Κανιάρης ήταν γόνος αστικής οικογένειας γεννημένος στην Αθήνα το 1928. Τα εφηβικά του χρόνια συνέπεσαν με τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και αργότερα τον εμφύλιο που τον επηρέασε συναισθηματικά και καθόρισαν ιδεολογικά την καλλιτεχνική του πορεία. Ηδη από τα μέσα της δεκαετίας του 50 άρχισε να ταξιδεύει, πρώτα στην Ιταλία αργότερα στη Γαλλία και στη Γερμανία, ερχόμενος σε επαφή με τα εικαστικά ρεύματα της εποχής του στα ευρωπαϊκά κέντρα.
Η μακροχρόνια παραμονή του στα μεγάλα ευρωπαϊκά κέντρα τέχνης ήταν μια πηγή γνώσης για μας.
Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας του αλλά και ο έντονος κοινωνικοπολιτικός του λόγος εκφραζόταν από τη σειρά των “Τοίχων της Αθήνας” και αργότερα τις ανθρὠπινες φιγούρες που συμβόλιζαν κυρίως το μεταναστευτικό ρεύμα .
Αυτά μας ταύτισαν και μας οδήγησαν στην συνεργασία μαζί του.
Η εμπειρία της συνεργασίας είναι μία παρακαταθήκη για την πορεία και τη στρατηγική κατεύθυνση της γκαλερί. Σε αυτά τα χρόνια καταφέραμε να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο της διεθνούς σκηνής το έργο του τοποθετώντας τη δουλειά του σε μεγάλα ιδρύματα όπως η Tate Modern, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρσοβίας, η Pinakothek der Moderne του Μονάχου αλλά και σε μεγάλες Ελληνικές και διεθνείς ιδιωτικές συλλογές.
Η προσπάθεια μας για την αναγνώριση του έργου του συνεχίζεται και μετά το θάνατό του. Η επιβλητική και εμβληματική εγκατάσταση “ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ“ που είχε πρωτοπαρουσιαστεί στην Ομόνοια παρουσιάστηκε στο Unlimited του Art Basel το 2016 . Στο Αrt Basel του 2017 δείξαμε τους “Τοίχους της Αθήνας” σε συνδυασμό με την εγκατάσταση “Πού ο Βορράς και πού ο Νότος“ που είχε εκτεθεί στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1988 στο εθνικό περίπτερο της Ελλάδας μαζί με το έργο του Νίκο Κεσσανλή, σε επιμέλεια Μανώλη Μαυρομμάτη.
Τέλος, θα μας μείνουν αξέχαστες οι αναμνήσεις στο ωραίο σπίτι της Φωκυλίδου πίνοντας κρυφά μαστίχα για να μη μας αντιληφθεί η κυρία Μαίρη.»
TAGS
